Όζοι/Καρκίνος θυρεοειδούς

interior background(1)

Οι όζοι του θυρεοειδούς αδένα είναι πάρα πολύ συχνοί. Σε ποσοστό 95% είναι καλοήθεις. Η δημιουργία τους οφείλεται σε τυχαίες μεταλλάξεις γονίδιων που ελέγχουν τη λειτουργία των θυρεοειδικών κυττάρων. Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης όζων είναι το κάπνισμα και η παχυσαρκία.

Οι όζοι του θυρεοειδούς είναι πολύ συχνοί κυρίως σε παιδιά γονιών που είχαν εμφανίσει όζους, ή σε άτομα με μειωμένη πρόσληψη ιωδίου. Η συχνότητά τους αυξάνεται με την ηλικία, και επειδή συνήθως δεν επηρεάζουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, δεν διαγιγνώσκονται παρά μόνο με την ψηλάφηση ή τον υπερηχογραφικό έλεγχο. Δεν προκαλούν συμπτώματα, παρά μόνο εάν μεγαλώσουν πολύ, οπότε τότε τα συμπτώματα είναι το αίσθημα πνιγμονής και η δυσκολία στην κατάποση.

Όταν διαγιγνώσκεται όζος στο θυρεοειδή αδένα πρέπει να γίνεται έλεγχος από τον Ενδοκρινολόγο με υπερηχογράφημα και εργαστηριακές εξετάσεις. Αν υπάρχουν ύποπτα ευρήματα, συνιστάται η παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNAΒ) υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση και κυτταρολογική εξέταση του υλικού που αναρροφάται. Εάν διαπιστωθεί κακοήθεια, απαιτείται θυρεοειδεκτομή από ειδικό χειρουργό.

Σε αντιδιαστολή με τον όζο, ο όρος βρογχοκήλη αναφέρεται στη συνολική διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα κι όχι μόνο σε μία περιοχή του.

Οι κακοήθεις όζοι του θυρεοειδούς, των οποίων η συχνότητα αυξάνει συνεχώς τις τελευταίες δεκαετίες, μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί και να διαπιστωθούν τυχαία κατά τη διάρκεια απεικονιστικής εξέτασης του τραχήλου (π.χ. Triplex καρωτίδων) ή να διαπιστώθουν με την ψηλάφηση σκληρής διόγκωσης στο λαιμό που μπορεί να συνοδεύεται από δυσκολία κατάποσης και αναπνοής, βραχνάδα, πόνο που δεν υποχωρεί και διόγκωση λεμφαδένων. 

Το σημαντικό πάντως με τους κακοήθεις όζους του θυρεοειδούς είναι ότι, επειδή η διάγνωση γίνεται σε πρώιμο στάδιο, έχουν εξαιρετικά καλή πρόγνωση για πλήρη ίαση στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.