Υπερπαραθυρεοειδισμός

interior background(1)

Οι διαταραχές των παραθυρεοειδών αδένων είναι ένα πολύ συχνό ενδοκρινολογικό πρόβλημα που συνδέεται με τις διαταραχές στον μεταβολισμό του ασβεστίου. Οι παραθυρεοειδείς αδένες του σώματος είναι τέσσερις αδένες μεγέθους φακής και βρίσκονται πίσω από το θυρεοειδή αδένα.

Υπερπαραθυρεοειδισμός ονομάζεται η πάθηση που προκαλείται από την αύξηση των επιπέδων παραθορμόνης (PTH) στο αίμα. Η παραθορμόνη διατηρεί το ασβέστιο σε φυσιολογικά επίπεδα στο αίμα και όταν το ασβέστιο μειωθεί, μεταφέρει ασβέστιο από τα οστά, τους νεφρούς και το έντερο για να επαναφέρει τη φυσιολογική του επάρκεια στο αίμα.

Υπάρχουν 3 τύποι υπερπαραθυρεοειδισμού:

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός
Ο δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός που οφείλεται σε αντιρροπιστική αύξηση της παραθορμόνης λόγω υπασβεστιαιμίας
Ο τριτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, ο οποίος μπορεί να παρουσιαστεί σε άτομα με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση

Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός

Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται η κατάσταση όπου ένας  παραθυρεοειδής υπερλειτουργεί και υπερπαράγει παραθορμόνη. Οι γυναίκες αναπτύσσουν συχνότερα από τους άνδρες πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό, ενώ ο κίνδυνος αυξάνει παράλληλα με την ηλικία.

Τα αίτια του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι πρωτίστως ένα ή περισσότερα αδενώματα παραθυρεοειδών και η διάχυτη υπερπλασία παραθυρεοειδών αδένων. Εξαιρετικά σπάνια οφείλεται σε καρκίνωμα παραθυρεοειδών.

Συμπτώματα υπερπαραθυρεοειδισμού

Γαστρεντερικές διαταραχές: ναυτία, έμετος, δυσκοιλιότητα, παγκρεατίτιδα, πεπτικά έλκη
Διαταραχές νεφρών: νεφρολιθίαση, πολυουρία, πολυδιψία
Καρδιαγγειακές διαταραχές: αρτηριακή υπέρταση, επασβέστωση βαλβίδων της καρδιάς και στεφανιαίων αγγείων, μυοκαρδιοπάθεια, αρρυθμίες
Μυοσκελετικές διαταραχές: οστεοπενία, οστεοπόρωση, μυϊκή ατροφία
Νευροψυχιατρικές διαταραχές: ευερεθιστότητα, άγχος, κατάθλιψη, αδυναμία συγκέντρωσης, απώλεια μνήμης, διαταραχές ύπνου, εύκολη κόπωση
Ασυμπτωματικός υπερπαραθυρεοειδισμός

Διάγνωση υπερπαραθυρεοειδισμού

Η διάγνωση γίνεται με εξετάσεις αίματος των οποίων τα αποτελέσματα θα δώσουν υψηλά επίπεδα ασβεστίου και παραθορμόνης. Κατόπιν διενεργείται υπερηχογράφημα τραχήλου – θυρεοειδούς στο ιατρείο για εντόπιση του αδενώματος και ο ασθενής παραπέμπεται για επιβεβαιωτικό απεικονιστικό έλεγχο, όπως είναι το σπινθηρογράφημα sestamibi, η μαγνητική ή και η αξονική τομογραφία τραχήλου ανάλογα με την περίπτωση.

Επίσης, είναι απαραίτητος ο έλεγχος για τον προσδιορισμό της οστικής πυκνότητας στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και το ισχίο και ο απεικονιστικός έλεγχος των νεφρών.

Θεραπεία

Η θεραπεία προκύπτει από τα αποτελέσματα των εξετάσεων και την ηλικία του ασθενούς. Ο υπερπαραθυρεοειδισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά αλλά ίσως να απαιτηθεί και χειρουργική επέμβαση. Ο Ενδοκρινολόγος είναι αυτός που θα εξηγήσει τα δεδομένα για την κάθε θεραπεία αναλόγως με τα αποτελέσματα του εργαστηριακού ελέγχου.